تأثیر گناه بر شناخت، با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی(ره)

نوشتة پیش روی، برآن است تا تأثیر گناه بر شناخت را، در قلمرو شناخت حضوری و حصولی، باتأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی بررسی کند؛ در قلمرو شناخت حضوری، به بررسی تأثیر عامل گناه بر شناخت حضوری از خود و شناخت حضوری از خداوند می پردازد و درشناخت حصولی نیز بحث را در حوزة عقل عملی و نظری، پیش می برد. علامة طباطبایی، میزان فهم را در چارچوب علم النفس فلسفی، علم اخلاق تبیین می کنند؛ از این روی، در کنار عوامل اجتماعی و بیرونی نظیر دوری از مراکز علمی، ملکات واعمال ناپسند را نیز عامل تفاوت در فهم می دانند و بر نقش منفی ملکات رذیله در استعدادهای ذهنی و فراگیری علوم تأکید می کنند. در واقع، از آن جا که، آیات و روایاتی بر تأثیر تقوا برشناخت و قوة تمییز انسان تصریح دارد، می توان تأثیر اعمال وملکات را در متون دینی، در چارچوب تأثیر تقوا به مثابة خودنگه داری در اعمال و داشتن همةملکات فضیلت مند دانست. لذا، علامة طباطبایی بین رعایت تقوای الهی و توان عقل در ادراک نظری قایل به ملازمه اند؛ این سخن بدین معناست که نه تنها توان عقل در میزان رعایت تقوای الهی مؤثر است، بلکه پای بندی به تقوا در مقام علم نیز تأثیر دارد.